در اثنایی که ایستاده ام
سایه ام سقوط می کند
بدین گونه خورشید صبحگاهی
نخستین طرحش را می کشد
شکفتن، تجربۀ مرگباری است
من این حقیقت را پذیرفته ام
و باز زنده ام.
آخرین مطالب
امکانات وب
تنها یک‌بار می‌توانستدر آغوشش کشدو می‌دانست آنگاه چون بهمنی فرو می‌ریزدو می‌خواست به آغوشم پناه آورد؛نامش برف بودتنش برفیقلبش از برفو تپشش صدای چکیدن برفبر بام‌های کاه‌گلی،و من او راچون شاخه‌ای که زیر بهمن شکسته باشددوست می‌داشتم. شعر کوتاه...
ما را در سایت شعر کوتاه دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : mrobaiia بازدید : 89 تاريخ : سه شنبه 11 بهمن 1401 ساعت: 3:12
آرشیو مطالب
- شهريور 1395
- مهر 1395
- آبان 1395
- آذر 1395
- دی 1396
- بهمن 1396
- اسفند 1396
- خرداد 1396
- تير 1396
- مرداد 1396
- شهريور 1396
- مهر 1396
- آبان 1396
- آذر 1396
- دی 1397
- بهمن 1397
- ارديبهشت 1397
- مهر 1397
- دی 1398
- بهمن 1398
- اسفند 1398
- فروردين 1398
- ارديبهشت 1398
- مهر 1398
- آبان 1398
- آذر 1398
- فروردين 1399
- اسفند 1400
- بهمن 1401
- اسفند 1401
- ارديبهشت 1401
- خرداد 1401
- تير 1401
- شهريور 1401
- مهر 1401
- آبان 1401
- آذر 1401
- دی 1402
- بهمن 1402
- فروردين 1402
- مرداد 1402
- شهريور 1402
- مهر 1402
- آبان 1402
- آذر 1402
- فروردين 1403
- ارديبهشت 1403